Bob Mould (° 16/10/1960 - Malone / New York) verwierf een iconische status binnen de alternatieve muziekscene met Hüsker Dü in de jaren '80. De groep had een onmiskenbaar grote invloed op bands zoals The Replacements, Pixies en Nirvana. Na de split einde 1987 startte Mould een solocarrière, maar in 1992 richtte hij samen met David Barbe en Malcolm Travis het succesvolle Sugar op. Met deze groep borduurde hij voort op de met pop beïnvloede punkrock van Hüsker Dü. In de herfst van 1995 was het ook voor deze groep over en out. Sindsdien timmert hij terug aan een solocarrière en de de platen die hij uitbrengt zijn en blijven van een hoog niveau. Onlangs verscheen het opgewekte “Sunshine Rock” dat hij vanavond komt voorstellen. Bob Mould laat zich live al een tijdje bijstaan door bassist Jason Narducy (Split Single) en drummer Jon Wurster (Superchunk).

Opwarmer van dienst is Styrofoam, de alias van Arne Van Peteghem. Het is de laatste jaren stil geweest rond deze Belgische elektronicapionier die invloeden van pop, hiphop en R & B verwerkt in zijn muziek. Hij brengt een half uur verteerbare elektronica wild draaiend aan allerlei knoppen. Misschien niet echt geschikt als voorprogramma voor een rockact maar ik vind het best te pruimen.

Bob Mould en kompanen beginnen als een wervelwind met “The War” waaraan naaldloos “A Good Idea” (Sugar) wordt gebreid. De eerste Hüsker Dü klassieker wordt het gedreven gebrachte “I Apolagize”. Bob dendert als een jonge veulen over het podium, hij is nog steeds behoorlijk in vorm. “Hoover Dam” ontbeert een beetje kracht en komt niet helemaal tot zijn recht. Na de furieuze start een beetje op de adem getrapt? Het stevige “Stand Guard” wordt opgefleurd met een pittige gitaarsolo. Bassist Jason Narducy zorgt af en toe voor tweede stem zoals in het poppy “See A Little Light”. Veel van zeggen is Bob niet, het blijft soms bij een dankuwel en af en toe de aankondiging van een songtitel. Dit komt uiteraard de drive van het concert ten goede. Met “Sunny Love Song” komt het eerste nummer van de nieuwe plaat “Sunshine Rock” aan bod. Nieuwe nummers “Thirty Dozen Roses” en “The Final Years” kunnen me niet erg overtuigen, misschien omdat ik ze nog niet ken. Met de fantastische Hüsker Dü song “In A Free Land” ben ik terug volledig bij de les. Titelnummer “Sunshine Rock” overtuigt wel meteen. “If I Can't Change Your Mind” (Sugar) wordt te snel afgehaspeld en mist de nuance van de plaatversie. Hierna krijgen we nog drie songs van de nieuwe plaat met “I Fought”, midtempo rocker “Sin King” en “Lost Faith”. Een hoogtepunt in de set in zeker het lekker rockende “Tomorrow Morning” met enkele verrassende tempowisselingen. De normale set wordt afgesloten met het Hüsker Dü nummer “Chartered Trips” dat fel en episch eindigt.

Het drietal is evenwel snel terug voor drie bisnummers : het solo gebrachte “Never Talking To You Again”, de Sonny Curtis cover “Love Is All Around” (deze song fungeerde in de jaren '70 als tune voor de “Mary Tyler Moore show”) en Hüsker Dü's “Makes No Sense At All”. Als ik de tel niet kwijt gespeeld ben hebben de heren 24 songs gespeeld op krap anderhalf uur. Het was een mooie mix van zijn groepsverleden (7 Hüsker Dü songs, 3 van Sugar) en zijn solowerk. Het is duidelijk dat hier een (h)echte groep aan het werk is, de ritmesectie is blindelings op Bob afgesteld. Bob Mould heeft op zijn 58ste nog steeds de gedrevenheid van een jongeling. Dat dit soms ten koste gaat van de subtiliteit moet je erbij nemen.

Lou van Bergen

Foto's © Yvo Zels

Setlist : The War / A Good Idea / I Apologize / Hoover Dam / Stand Guard / See A Little Light / Sunny Love Song / The Descent / Thirty Dozen Roses / The Final Years / Sinners And Their Repentances / In A Free Land / Sunshine Rock / Hey Mr. Grey / If I Can't Change Your Mind / I Fought / Sin King / Lost Faith / Tomorrow Morning / Something I Learned Today / Chartered Trips // Never Talking To You Again / Love Is All Around / Makes No Sense At All